Идејќи накај дома од работа за време на невремево, после мостот пред порта Влае наидов на човек во електрична инвалидска количка.
Застанат на сред пат во нај јакото невреме, врнеше истураше, количката му изгасила, целиот беше исплашен, избезумен.
Коли си минуваат никој не застанува да му помогне, буквално го бањаат…
Нормално застанав да му пружам помош. Задните тркала му беа блокирани па морав некако да го гурам на сила до најблиската куќа. Во целата оваа случка, застана една жена која го познава за среќа човекот не живееше далеку од местото.
Само што стигнавме до најблиската куќа, улицата беше преплавена со вода и не можев никако да го пренесам.
Во меѓувреме една девојка со кола се понуди да го префли до дома но немаше потреба, веќе најдовме клешти за да ги откочиме тркалата.
Да не должам човекот е дома на сигурно.

Но друг му беше муабетот.

Продолжува на втората страна: