Времето минува.
Животот се случува.
Растојанието разделува.
Децата растат.
Љубовта гасне.
Срцата се удираат.
Работата доаѓа и си оди.
Кариерата завршува.
Родителите умираат.
Мажите имаат сопствен свет.
Но, пријателките остануваат секогаш со тебе независно од времето и растојанието.

Другарката никогаш нема да и биде премногу далеку за да ти помогне кога имаш потреба од помош.

И кога одиш по овој осамен пат наречен живот, пријателките твои секогаш ќе бидат должината на патот, ќе те тераат да продолжиш, ќе се молат за вас, ќе се трудат заедно со тебе и ќе те чекаат во финалето со раширени раце за да ти помогнат да не паднеш.

Извор: “Светлина во душата”, Весна Михајловиќ