Откога се сеќавам за себе, преживував само. Јадев што беше во куќата. Кечап и леб, сол и леб, ставав шеќер во водата и се преправав дека е сок.
Мајка ми беше зависник од дро*а која ги трошеше сите пари на дро*а, па затоа во фрижидерот често немаше ништо. Никогаш не ми купи храна или правеше ручек.
Често брзав во куќата на моите пријатели да јадам и ќе го јадам како провалник затоа што не знаев кога повторно ќе јадам.
Многу родители не ме сакаа за тоа. Но, таа беше мајка на друга која секогаш ќе ме истураше назад во чинијата и која ми понуди да ме направи што сакав.
Секојпат ми спакуваше сендвич секој пат да си одам дома за подоцна. Кога и да ме сретнеше, ме повикуваше да дојдам кај нив да јадам.
Денес беше нејзиниот погреб, плачев како мало дете и не и пуштив солза на мајка ми кога почина. Ако има ангели, таа беше една од нив. Никогаш не и се заблагодарив како што треба.
Категорија: