ВИНОЖИТО
Ја прашав душава дали некаде погрешив,
во срцево ставив туѓ зрак
или згазнав нечиј здив,
што сред бел ден на мене мрак падна и
темнина ме обви?!
Виулица од сомнежи радоста за час ми ја стопи
и наместо смеа, виење од глутница црни мисли слушнав…
Зошто јас во таков чуден свет,
кога светлина со себе носев?!!
-Човек си!-душата ми рече.
Тоа само невреме е на патот…
Издржи,
така небото, виножито ти раѓа!
автор.МИЛЕНА ЛУНЕСКА
Категорија: