Едно момче го прашало својот дедо:
„Дедо, како можевте да живеете…
– Без технологија
– Без интернет
– Без компјутер
– Без дрон
– Без биткоин
– Без мобилни телефони
– Без фејсбук
Дедо одговори:
„Точно како што живее вашата генерација денес …
– Без хуманост
– Без достоинство
– Без соработка
– Без срам
– Без почит
– Без личност
– Без карактер
– Без љубов
– Без скромност
Ние, кои денес не нарекуваат „стари“, сме блажени, доказ за тоа е нашиот живот.
👉 Никогаш не сме користеле кацига на велосипед.
👉 По завршувањето на часовите, домашните задачи ги правевме сами и секогаш одевме да играме на ливадите до зајдисонце.
Игравме со вистински пријатели, а не со пријатели на интернет.
👉 Кога бевме жедни, пиевме изворска, а не пластична флаширана вода.
Никогаш не се разболевме кога пиевме во иста чаша со нашите пријатели.
Никогаш не се здебеливме кога јадевме леб и грав.
Ништо не ни се случуваше на нозете иако одевме боси.
Никогаш не сме користеле хемиски состојки за да бидеме здрави.
Со свои раце ги создадовме играчките со кои игравме.
Нашите родители не беа богати, но ни дадоа толку многу љубов, а не видео игри за да станеме мудри.
Нашите родители не се разведоа, тие си ги решија работите. И не бевме принудени да живееме еден ден со мама и еден ден со тато. Секој ден живеевме заедно.
Навистина никогаш не сме имале телефони, ДВД-а, Play Station, Xbox, видео игри, персонален компјутер, интернет… но сме имале вистински пријатели и познаници.
Одевме кај пријател непоканети и уживавме во неговиот леб со масло и шеќер.
Братучедите ги имаа куќите блиску една до друга за да уживаат заедно и да бидат блиску еден до друг во секоја неволја.
Навистина ние сме на црно-бели фотографии, но на тие фотографии имаме шарени спомени.
Ние сме единствена и разбирлива генерација, бидејќи ние сме последната генерација што ги слуша своите родители… и ние сме првата генерација што ги слуша своите деца.
Ние сме ОГРАНИЧЕН производ! Уживајте и гледајте не како вашите очи!