Решив да се изберам пред тебе, не од себичност, туку од потреба повторно да почувствувам колку навистина вредам, бидејќи немаше ништо од тоа во нашата врска.

Додека ги пишувам овие зборови, седам до некој што го сакам. Во оваа приказна јас сум главниот лик, а дејството се врти околу нас. Те сакам. Но, исправка, те сакам затоа што ме избрав мене пред тебе. Тоа не е знак на себичност, туку на реалноста дека не се чувствуваш исто како јас. Не сакам повеќе да имам илузии за можноста дека некогаш ќе има „ние“ меѓу нас. Ми се чини како безизлезна ситуација – те сакам и не ни знаеш.

Ме боли кога знам дека можевме да станеме „ние“, но никогаш нема да станеме, затоа што никогаш нема да се чувствуваш исто за мене. Не сум себичен, нели? Што сакаш да кажеш дека ме избрав мене пред тебе? Додека го пишувам ова, солзите ми се на работ на очите. Плачам и се молам Бог да ми даде сила да се ослободам од оваа љубов кон тебе. Барам откуп на сите енергетски загуби што ги вложив.

Сакам да напишам подобра приказна, а не оваа. Љубовна приказна која досега не е напишана. Во моментов, те опишувам: носиш бели патики, избледени фармерки и морнарска маица што ги истакнува мускулите на твоето убаво тело. Неуредна коса која би сакала да ја мирисам и низ која поминувам со прстите. Пишувам за тебе и мене за последен пат, затоа што те пуштив.
Текстот продолжува на следната страна