Во 1966 година инвестицискиот аналитичар Хари Браун на 9-годишната ќерка за Божиќ и напишал писмо што до денес го обиколува светот преку медиумите. Тој се обидел да му објасни на детето дека ништо на овој свет, дури ни љубовта, не може да се гледа како даденост.

Здраво, миличка,

Божиќ е, и како и секогаш го имам вообичаениот проблем – каков подарок да ти одберам. Знам со што би те израдувал – книги, игри, фустани. Но, јас сум многу себичен. Сакам да ти подарам нешто што ќе остане со вас подолго од неколку дена или години. Сакам да ти подарам нешто што ќе те потсетува на мене на секој Божиќ. И, знаеш, ми се чини дека веќе ти избрав подарок. Ќе ти подарам една едноставна вистина. Ако ја разбереш ќе го збогатиш својот живот на сто различни начини и таа ќе те заштити од многу проблеми во иднина.

И така: никој за ништо не ти е должен.

Тоа значи дека никој не живее за тебе, дете мое. Бидејќи никој не е самата ти, освен тебе. Секој човек живее за себе. Единствено што може да почувствува тој е со својата среќа. Ако сфатите дека никој не е должен да ти ја организира среќата, ти ќе се ослободиш од очекувањето на невозможното.

Тоа значи дека никој не е должен да те сака. Ако некој те сака – значи во тебе има нешто особено, што го прави среќен. Разјасни си што е тоа, обиди се да го направиш посилно и тогаш ќе те засакаат уште повеќе.

Кога луѓето прават нешто за вас, тоа е затоа што тие самите сакаат да го сторат тоа. Зашто ти си важна за нив – нешто предизвикува кај нив желбата да ти се допаднат. Но, не и затоа што се обврзани. Ако твоите пријатели сакаат да бидат со тебе, тоа не е поради чувството на долг.

Никој не е должен да те почитува. И некои луѓе нема да се добри со тебе. Но, во моментов, во кој ќе разбереш дека никој не е должен да ти прави добро и некој може да е лош со тебе, ти ќе се научиш да ги избегнуваш таквите луѓе. Зашто ти исто не си им должна.

Ти треба да си најдобра заради себе. Бидејќи ако успееш, другите луѓе ќе побараат да бидат со тебе, да ти даваат разни нешта, а во замена ти да им даваш други нешта. А ако некој не сака да биде со тебе, причините не се воопшто во вас. Нека туѓиот проблем не станува твој.

Сеедно тежок товар намалив од грбот, кога сфатив дека никој со ништо не ми е должен. Додека мислев дека се ми се вложува, арчам страшно многу напор – физички и емоционални, за да го добијам своето. Но, всушност никој не ми должи добро однесување, почитување, пријателство, учтивост или ум. Штом го сфатив тоа почнав да добивам многу повеќе задоволство од сите свои односи. Фокусирајќи се на луѓето кои сакаат да ги прават оние работи кои ми требаат. Тоа ме натера добро да поработам – со пријатели, бизнис партнери, со возљубени, продавачи и непознати.

Никогаш нема да заборавам дека можам да го добијам тоа што ми е потребно само ако влезам во светот на мојот соговорник. Треба да се разбере како мисли тој, кое се смета за важно, што на крајот се сака. Само така можам да добијам од него нешто што ми треба.

Не е толку лесно да сумирам во едно писмо она што јас успеав да дознаам за многу години.

Никој за ништо не ти е должен.