Во свет кој се повеќе е оптоварен со материјализмот, ја забораваме суштината на она што не прави луѓе – душата. Душата е сржта на нашето битие, она што нè разликува од другите, што ни дава способност да го чувствуваме, сакаме, сочувствуваме и разбираме светот околу нас. Без душа, животот станува празен, без боја или смисла, дури и кога навидум имаме се што можеме да посакаме.
Ако имаш душа, ништо друго не ти треба. Душата е таа што не поврзува со другите луѓе, која нè поттикнува да правиме добро, да споделуваме љубов и поддршка. На луѓето со душа не им треба богатство, моќ или статус за да се чувствуваат исполнето. Нивната внатрешна сила, добрина и емпатија се доволни за да им донесат мир и среќа. Таквите луѓе привлекуваат други луѓе не поради тоа што го имаат, туку поради тоа што се – поради нивната способност искрено да сакаат, да разбираат и да помагаат.
Од друга страна, ако немаш душа, не е важно што имаш. Можете да ги имате најскапите автомобили, луксузните куќи, високото образование или кариерата од соништата, но без душа сето тоа го губи своето значење. Материјалните работи можат да донесат привремено задоволство, но не и вистинска среќа. Бездушните луѓе често се егоцентрични, ладни и далечни, не наоѓаат радост во малите нешта кои го прават животот вреден. Нивниот свет е сведен на површни вредности, а внатрешната празнина што ја чувствуваат не може да се исполни ниту со сите богатства на овој свет.
Текстот продолжува на следната страна
