По традиција мартинки се носат до младенци – на 22 март или до Благовец. Повеќе ретка била своевремено практиката да се носат само во текот на првите три дена од март.

Уште повеќе ограничен е обичајот мартинки да се носат цели 40 дена или дури до жетва. Најпопуларна и до ден денешен е претставата дека црвено- белата мартеница се вади кога човек види процветано плодородно дрвце. Извадената мартинка се врзува на расцутено гранче, за да стане плодно дрвото.

Во други краеви мартинката се вади кога ќе се види штркот. Според народниот обичај мартинки се носат додека не се видат расцветаните овошки. Тогаш секој ја вади својата мартеница и ја става на дрво или грмушка – на расцутените слива, јаболко, праска или пак на трендафил.

Во некои области фрли мартеницата во реката, за да им оди по вода и сето лошо да истече.

По други места ставаат мартеницата под голем камен и по девет дена гледаат што има под него. Ако се сместиле мравки, годината ќе биде богата со овци.