Вчера ја чекав ќерка ми после танц. Седев во ходникот. Една баба се појави да ја „крене“ својата внука, која има околу пет години. Внуката веќе заврши со танцување. Бабата му помогна на девојчето да облече капа-јакна, па внуката рече: „Бабо, ќе одиме ли сега дома?“ Бабо, што е повеќе – милион или милијарда? Бабо, знаеш ли да танцуваш?“

Си заминуваат, внуката скока, бабата малку куца. Има кеса в раце, по пат си купила нешто, а каква баба е без кеса во раце? Сигурно купила нешто за нејзината внука, јаболка или банани.

Баби, нашите драги баби. Најсакана, трајно вработена, најнезаменлива. Што би правеле ние без тебе? Така би биле изгубени.

Текстот продолжува на следната страна