Најиздржливите поединци се оние кои тивко плачат кога никој не ги гледа, настојувајќи да ги расположи другите дури и кога ги обзема голема тага.

Силата се рефлектира во способноста на човекот да го поднесе товарот на тагата и несреќата без да попушти под притисокот. Да се ​​биде силен значи да се извршуваат секојдневните задачи како да не се случува ништо исклучително тешко. Исклучително силна единка продолжува дури и кога на душата му снемува сила да продолжи. Издржливоста станува карактеристика на овие силни луѓе. Силите го завршуваат денот со светло лице, правејќи се што е потребно, не покажуваат солзи дури и кога копнеат да излезат на површина.

Нивното тело станува челична заштита, внатре во која е ладно и темно, но надвор зрачи со прекрасен сјај. Но, тие не сакаат да ја изложат својата внатрешна обвивка на другите затоа што не сакаат да ги оптоваруваат другите со нивната внатрешна состојба. Тие не сакаат да ја пренесат сопствената болка и тага на другите. Силните поединци водат тивка битка. Таа борба остава траги и лузни кои никој друг не ги гледа, но остануваат вечно присутни.

Подготвени се да ги слушаат другите, да им помагаат, да даваат совети, да ги расположат и да ги насмеат, додека никој не забележува што носат во себе. Најсилните поединци ја кријат сопствената болка затоа што општеството ги учи да не ги искажуваат своите емоции пред другите за да не бидат дополнително повредени. Општеството ги учи да бидат силни и да ги поднесуваат сите тешки емоции, бидејќи само така можат да ги надминат сите предизвици. Сепак, и покрај ова, тие не ја губат својата добрина кон другите и нивната добрина кон светот. Тие не стануваат одмазднички, туку само подлабоки таги.