Долги години се сметало дека грејпфрутот е сорта на помело, додека во 1948 година цитрусовите специјалисти почнуваат да тврдат дека тој е случаен хибрид меѓу помело и портокал.

Грејпфрутот е опишан за прв пат во 1750 година од Грифит Хјуџис кој го нарекува “забранетиот плод” на Барбадос. Во 1789 година Патрик Браун истакнува дека овој плод расте во поголемиот дел од Јамајка.

За комерцијални цели грејпфрутот се одгледува главно во Јамајка и Тринидад, но наскоро се шири и во Бразил, Јужна Америка и Израел. Во 1945/46 година, САД, и главно Флорида, произведуваат рекордни 2 285 000 тони грејпфрут. Други земји, кои го зазеле производството на грејпфрут, се Мексико, Аргентина, Кипар, Мароко, како и некои области на Јужна Америка.

Предности од грејпфрут

Кората на грејпфрутот е важен извор на пектин за зачувување на други плодови. Маслото од кората, исцедена или дестилирана, често се користи за арома на безалкохолни пијалаци. Главната состојка во ова масло е нукатон која додадена во сок од грејпфрут во прав, го засилува мирисот на растворен сок. Нарингинот екстрахиран од внатрешната кора на грејпфрутот, се користи за да се меша горчливиот вкус на тоник пијалоците, горчливото чоколадо и некои видови сладолед.

Маслото од грејпфрут е темно и многу горчливо, но при рафинирање стекнува бледо-жолта боја, и многу наликува на маслиновото масло по вкус.

Грејпфрутот е корисен за кардиоваскуларниот систем – тој помага за отстранувањето на старите црвени крвни клетки.