Минутите ќе поминат додека поминат деновите. Денови како години. Времето ќе запре, заробени во една неподнослива болка. Ова е токму она што се случува кога најскапоцената личност на светот – нашата мајка… ги остава нашите животи.

Ќе ги промашите нејзините повици, бојата на нејзиниот глас, нејзината насмевка, нејзиниот допир … И прашањата ќе ве мачат со целата своја тежина:

“Дали ми недостасува?”

“Дали таа ми кажа сè што сакаше?”

„Дали разговаравме за сè важно и значајно?“

Времето не ги лекува овие рани. Дали знаете зошто? Бидејќи меморијата на мајка ми никогаш не згаснува. Тогаш ќе сфатите дека мама е секогаш со вас. Таа секогаш ќе те сака. Секогаш ќе биде таму бидејќи вашите души се засекогаш поврзани. Тоа е алијанса посилна од смртта. Таа љубов е самиот живот.