Имам два сина, помалиот се ожени, живееме на село, а снаа ми е од градот, по професија лекар. Покрај станот и куќата, двајцата сакаат да живеат со нас.

– Со кафето се договараме двете, што да правиме секој ден, кој што ќе прави. Таа е млада и го пробува она што не знае да го научи, а јас пак не сакам да давам наредби. Сè е полесно кога луѓето се почитуваат. Сè е страшно кога меѓусебно се понижуваат. Ја почитувам затоа што е сопруга на мојот син. Сакам да им помогнам да започнат живот полн со меѓусебно почитување, разбирање и љубов. Тоа е единствениот рецепт за успешен и долг заеднички живот.

Наскоро ќе бидам баба

Не е точно дека снаата и свекрвата не можат добро да се сложуваат. Ние двајца одиме на шопинг еднаш неделно. Некогаш купуваме ситница, некогаш не, но она што нема цена е дружење, разгледување, разговор за тоа како ова и она би си одговарале. Потоа, заедно шетаме покрај реката и конечно застануваме кај кафуле во близина на Тиса на освежување.

Таа вели – но овој ден ни помина добро! Не затоа што беше навистина фин, туку затоа што се зближивме, разговаравме за се, се шегувавме.

Ја сакам што го израдува мојот син и што нè усреќи нас поради нивната среќа. Нашата куќа е полна со се, но среќата е најмногу. Наскоро ќе бидам баба.

Продолжува на следната страна