јас сватив што сакам.., пак ќе нагласам..тогаш мислев така.. сакав семејство, дом, љубов и се она што отсекогаш го планирав внимателно.. не сакав да имам живот со некој кој зад себе има минато и тоа минато да ме соочува секој дне со прашањето – дали вреди да се раструри дури и неуспешен брак заради љубов.. во наредниот перидо одлучив дека не сакам ништо повеќе со него.. дека е подобро да си ја вратам старата љубов и дека разликите во нашето семејство..неговите родители, мојот немирен дух сепак ќе нјдат заеднички јазик кога ќе сватат дека јас се би направила за него.. а мојот нов (сега бив)? хм.. тој не се помири лесно со мојата одлуката.. неговото заминување за странство сега стана постојана дестинација.. нашат земја му стана странска.. цели 8 години.. неговото семјество покасно, ја сватило грешката и го молеле да се врати и да прави што сака, а неговата жена.. е таа се уште не се откажуваше од него.. бил тој во странство или тука.. ниједна друга не може да ја замени! покасно дознав дека се враќал во земјава само заради детето како на празник и со напредок на технологијава никогаш не го напуштил и секојднево бил во контакт со нив.. за време на летото го земал со себе.. така некако функционирале последниве 8 години.. а јас и он.. хм… немавме никаков конктакт..

Продолжува на следната страна